Bajka w gwarze śląskiej - Jak Wiosna objyna swoji rzondy
Za pora dni momy wiosna. Zima kero dotond była takom Królowom musi ustompić. Nie za bardzo ji się chcie, no ale cóż, tak to musi być. A czamu zarozki Wom tu trocha porozprowiom. Łotóż jak mi berali moja starka Łojciec.
Rok mioł sztyry cery, kerym łokropnie pszoł. Chcioł żeby żodno s nich nie była za stratom i żeby kożdo czuła sie takom Paniom. Doł kożdej po trzi miesionce do rzondzynio. Żeby się nie wadziły musiały łobiecać Łojcu, że jak przidzie jich pora to ustompiom i to bez spiyranio zrobiom miejsce swoji siostrze.
Toż Wiosna, kero miała rzondzić po Zimie ni miała leko, bo siostrze Zimie nie za bardzo się to widziało. Chciała jeszcze pokozać co to łona ni może. Nim Wiosna zaklupała do ni na łokno ta zmroziła jom lodym, a cołki świat przikryła biołom pierzinom śniega. Prziwołała swojich pomocnikow wiatry i zamiecie, żeby te powioły z cołki siły, żeby ta Jich siostra musiała porzondnie sie narobić, kejby się wykulać spod biołej pierziny.
To wszystko ze złości, że musi łodynś. No ale, jak to padajom, słowo sie rzekło. Toż chconc nie chconc, musiała być posłuszno Łojcu. Wiosna jak yno wziyna rzondy we swoji rynce, to zarozki na świecie zrobiło sie ciepli i i weseli. Bo wiycie, ta Wiosna była tako, że wszystko jom radowało. Kaj sie yno znodła, tam zarozki wszystko rozkwitało. Ponki na stromach we zegrodkach, piyrsze kwiotki, na łonkach trowa, a ptoszki zaczyny budować gniozdka, w kierych potym złożom jajca, z kierych wyklujom się mode piskla. Słoneczko jak mogło pomogało Wiośnie, bo już doś miało chłodu jaki dowała mu Zima.
Ta gizdowa chocioż ustompiła i miała iś spać do swojigo lodowego zomku i tak łod czasu do o czasu wrocała sie z drogi i robiła na złoś swoji siostrze. Zrobiła przi tym tela szkody, że Łojciec Rok łokropnie się wściek i kozoł Ji sie wyniyś i nie wracać dopiyro aż jom zawoło. Tak to ta najgorszo złośnica musiała za kara siedzieć we swojim zomku.
Wiosna, na kiero boł dran, rzondziła światym bez trzi miesionce a, że była robotno, toż wiela dobrego zrobiła. Świat zmiynioł sie do niepoznaki. Wszystko rozkwitało. Na polach ludzie sioli zboża i sadzili ziymioki. W zegrodkach sioli nasionka warzyw. Wiosna podlywała to wszystko płaczkami dyszczu, toż wszystko rosło w łoczach.
Ptoszki piyknie śpiywały. Dziecka z pobliskigo przedszkolo poszły robić porzondki na placu. Zbiyrały papiurki i rozmjańte śmieci. Taki pan keryn robioł w przedszkolu za „złoto ronczka” jak to padajom naprawioł i malowoł huśtawki i domki, w kerych przedszkolaki sie bawiły. A tak w tajymnicy Wom powiym, że jak jeszcze było trocha zima na dworze, jak Wiosna prawie co łobjyna swoji rzond,y przedszkolaki zrobiły takigo stwora mianowali go „Marzannom” inacy „Zimom”. Łoblykły go we stare szmaty a potym ze śpiywym poszły utopić do krzikopy. Łuciechy było przi tym co niemiara bo te przedszkolaki tyż miały doś zowistnej Zimy. A Wiosna jak to Wiosn,a łodwdziynczyła sie dzieckom. Dała piykno pogoda żeby mogły łazić na szpacyry i plac zabaw. Przikozała słoneczku świycić tak ciepło, żeby mogły sie troszka łopolić, bo potym jak już bydzie Lato i pojadom na wywczasy ze Łojcami nie były biołe jak ta Zima. Tak widzici Wiosna bez tyn okres swojigo rzondzynio fest sie narobiła, ale dała wszystkim tela uciechy, że bydom jom dłogo spominać .
Regina Sobik