Wierszyk dla dzieci - Idzie do nas wiosna
Idzie wiosna!
To się czuje i widzi!
Gdzieniegdzie kobierzec z krokusów utkany.
Gdzieniegdzie przebiśniegi, żonkile, tulipany.
Na wierzbie kotki srebrzyste.
Na brzozie pierwszy listek.
Już widać pąki na drzewach.
Już wesoło skowronek śpiewa.
Idzie wiosna!
Czasami przystaje, odpoczywa,
by z nowymi ruszyć siłami,
obdzielić przyrodę nowymi darami.
W magicznym koszyczku poszukuje zieleni,
a ma jej mnóstwo odcieni.
Przebiera, wybiera,
zastanawia się
czy, aby w tym jaskrawym kolorze,
łąka pod lasem być może?
Kogo obdarować kolorem groszkowym,
kogo pistacjowym?
Czy nie obrażą się sosenki,
gdy w kolorze mięty da im sukienki?
Nie chcąc między lipą a akacją waśni,
zastanawia się, której dać limonkę a której jaśmin?
Dla kogo szmaragdy, turkusy, seledyny,
czy nie przypadkiem dla malin i jeżyny?
Już sama nie wie, już mętlik ma w głowie,
czeka aż ktoś jej podpowie,
dla kogo zgniła zieleń, dla kogo oliwka,
może to jabłoń powinna ją dostać a może śliwka?
Już sama nie wie, już mętlik w głowie ma,
więc z tą zielenią spokój już sobie da!
Reszta odcieni zieleni
ląduje w kieszeni.
Teraz czas na inne kolory,
a każdy z nich ma swoje walory.
Wiosna kolory rozdać musi,
choć do lenistwa coś ją kusi.
Sporo pracy jeszcze ma,
lecz z pewnością radę sobie da.
Skowronki jej pomagają,
śpiewem przyrodę pobudzają.
