Wierszyk dla dzieci - Guziczek
Na płaszczu guziki równiutko przyszyte
jeden z nich biadoli, przekonuje nitkę:
"Puść mnie nitko, proszę, dzień do dnia podobny
o świecie szerokim marzę od tygodni.
Nudno tu okropnie, chcę przeżyć przygodę.
Dłużej żyć tak nie chcę, po prostu nie mogę!"
Zmartwiona niteczka, cóż więc zrobić miała?
Rozplątała rączki, cicho zapłakała.
Stoczył się guziczek, wstecz się nie obejrzał.
Świat na niego czeka! Szczęściu nie dowierza.
Turlał się wesoło, zwiedzał inne kraje
podziwiał widoki, poznał obyczaje.
Lecz nie wiedzieć czemu, z czasem zaczął szarzeć
zgubił gdzieś swą radość, o powrocie marzył.
Nieznane uczucia w serduszko się wkradły
Samotność z Tęsknotą guzika dopadły.
Nie smuć się guziczku, nic prostszego nie ma
tęskno ci, więc wracać do przyjaciół trzeba.