BAJKA DLA DZIECI - "MAŁY LEW LELEK"
Na sawannie pięć małych lwiątek grało w piłkę. Wkrótce znudziła im się ta zabawa, więc wymyślili drugą. Kto najwyżej kopnie piłkę. Zabawa trwała w najlepsze do momentu kiedy przyszła kolej na Lelka. Tak wysoko kopnął piłkę, że wylądowała prawie na czubku drzewa
- No i koniec zabawy - stwierdziły lewki.
- Ale dlaczego? Pójdę po tatę i zdejmie nam piłkę - powiedział Lelek.
Niestety tata nie dał rady zdjąć piłki
- No synu, musisz iść do ciotki żyrafy, tylko ona może tutaj coś zaradzić – powiedział.
- No jasne, że też sam o tym nie pomyślałem - wykrzyknął Lelek i już go nie było.
- Uważaj na siebie - krzyknęła mama lwica, ale on już jej nie słyszał, biegł co sił w łapkach. Po kilku minutach zwolnił, zmęczył się więc zaczął iść wolniej. Nad błotnym stawem spotkał wujka Hipka.
- Jak tam wujku, ciepłe błotko? - spytał.
- A ciepłe, ciepłe - odpowiedział hipopotam.
- A ty mały, gdzie idziesz?
- Do cioci żyrafy po pomoc. Nasza piłka utknęła na drzewie.
- Też ci się chce biegać w taki upał?
- Ja tam lubię jak jest ciepło - odpowiedział Lelek i poszedł dalej. Idzie, aż tu nagle coś skubnęło go za ogon. Odwrócił się, nic, tylko krzaki. "Phi, pewnie mi się zdawało" - pomyślał i ruszył dalej. Aż tu nagle drugi raz coś ciągnie go za ogon.
- Dobra, dosyć tego! Wyłaź nicponiu kimkolwiek jesteś! Spod krzaka wylazła mała małpka.
- To ty, Piko! Oszalałaś! Wystraszyłem się - krzyknął Lelek - Co to za żarty? - dodał.
- Dokąd idziesz? - spytał Piko lekceważąc pytania Lelka.
- Do cioci żyrafy, idziesz ze mną?
- No nie.... co ty? - przestraszył się Piko.
- Tam trzeba iść przez rzekę krokodyli.
- No to co - mruknął Lelek. - Coś wymyślę.
- Jestem ciekawy co? - powątpiewał Piko.
- Jeszcze nie wiem, myślę.
- Ale ja, nie idę.
Piko wdrapał się na drzewo, aby z bezpiecznej odległości przyglądać się przeprawie kolegi. Lelek kilka metrów dalej znalazł miejsce, gdzie rzeka była dość wąska. Usiadł i zaczął przyglądać się krokodylom w niej pływającym. Nagle usłyszał szelest, szur, szur. Lelek odwrócił się w stronę skąd dochodził szmer. Z małej górki toczyło się jajko.
- A ono skąd tutaj? - pomyślał i ...złapał je. Nagle usłyszał potężny tupot. Obejrzał się i zobaczył wielkie cielsko wyłaniające się zza krzaka. Bestia zatrzymała się przed Lelkiem kłapiąc paszczą.
- Może ono jest pani? - spytał pokazując jajko, które trzymał w łapkach.
- Ojej, jest! Jest -- i Krokodylica zalała się łzami. Później spojrzała na Lelka i powiedziała: - Uratowałeś moje dziecko, dziękuję.
- To tam w środku jest pani dziecko? A ja myślałem, że to pani obiad?
- No wiesz co, jak mogłeś tak pomyśleć?- krokodylica Lilka czule przytuliła jajo.
- A ty, co tutaj robisz? - zainteresowała się.
- Idę do cioci żyrafy prosić o pomoc w zdjęciu piłki z drzewa. Zatrzymała mnie ta rzeka pełna krokodyli. Nie lubię ich za bardzo – przyznał. - Bez urazy - dodał spoglądając na panią Lilkę. Krokodylica uśmiechnęła się.
- No cóż, rozumiem, ale my także musimy coś jeść aby żyć. Jak każdy - dodała. - Ponieważ uratowałeś moje jajko przewiozę cię na drugi brzeg.
- Naprawdę? Bardzo dziękuję - ucieszył się Lelek.
- No to siadaj, tylko nie wierć się, a pazury trzymaj gdzie trzeba.
Kiedy płynęli zaczepił ich olbrzymi krokodyl, ze dwa razy większy od pani Lilki.
- No co ty, tratwę z siebie zrobiłaś? - zapytał. - Nie kochany mężu, pomagam temu małemu, bo uratował nasze jajko.
- A to zupełnie inna sprawa kochanie.
Lelek odnalazł ciocię żyrafę a ona pomogła zdjąć jego piłkę z drzewa i tak skończyła się ta historia. A z jajka wykluł się piękny mały krokodylek - Bazyl.
