Wierszyk dla dzieci - Samotność stokrotki
Dwóch małych chłopców biega po łące
Wokoło rosną kwiaty pachnące
Wiatr podśpiewuje piosnkę radosną
Od której szumią wesoło drzewa
Po niebie płyną białe obłoki
Jak statki lekko po morskiej toni
Słonko promykiem przypieka liście
W górze jaskółka wróbelka goni
Biała Stokrotka też chce się bawić
Macha płatkami lecz to za mało
Aby uwagę chłopców zatrzymać
Aby samotność swoją oddalić
Jest taka mała że nawet mucha
Co lata w koło starego krzaka
Jest tak zajęta swoją zabawą
Że krzyku kwiatka wcale nie słucha
Kwiatek wygina zielone listki
Pręży się cały jak tylko zdoła
Z całego serca chce się pobawić
Lecz do zabawy nikt go nie woła
Słonko zachodzi i wiatr też ustał
Chłopcy pobiegli w końcu do domu
Jaskółka gonitwą wróbla strudzona
Mucha krążeniem swoim znudzona
Mała stokrotko no cóż tak bywa
Jeszcze się znajdzie ktoś i dla ciebie
Co cię dostrzeże pośród zieleni
Twoją samotność w radość zamieni.
