Bajka dla dziec - Jak Maj rzondzioł światym - bojka ni yno dlo bajtli
Bajka w gwarze śląskiej.
Miała mamulka Natura dwanoście dziecek. Wszyjscy byli do ni jednako ważni. Żeby żodyn s nich nie boł zastratny zawołała jich do sia i tak im prawi:
- Synkowie moji jo fest Wom pszaja i chca być sprawiedliwo toż kożdymu dom jednaki geszynk. Kożdy s Was dostanie jedyn miesionc na rzondzyni. Nie idzie ło to żebyście yno rzondzili ale mocie tak to robić żeby wszyjscy byli radzi s waszej roboty. I tak to kożdy s braci jak prziszła na niego kolejka rzondzioł po swojimu tak jak uważoł. Styczyń przikroł śniegiym pola i łonki a wszystki ozime czuły się tak jakby były pod pierzinom. Luty skuł lodym stawy i krzikopy a dziecka jeździły se po lodzie jak jakiś perszing. Miały przi tym wiela uciechy. Marzec jak to marzec za wiela nie chciało mu sie robić. Sypnoł troszka śniegiym i mrozym ale i słońcym. Chcioł, żeby stopiło te resztki śniega i lodu. Ale nie myśloł za wiela toż słonko przigrzoło tak że lod na rzekach topioł sie za wartko i światu groziła powodź. Kwiyciyń chocioż boł młodszy ale i mondrzejszy spamiyntoł zgniłego Marca toż skończyło sie yno na strachu.
Kiedy prziszła kolejka na Kwiyciyń tyn mioł już doś łoszkliwej zimy toż chcioł jakoś tyn świat łobudzić. Zawołoł do pomocy słońce, żeby łogrzoło troszka ziymia. Skuli tego pokozały sie piyrsze wiosynne kwiotki. Trowa tyż się zazielyniła. Na świecie zrobiło sie jakby weseli a dni stały się dłogsze i cieplejsze. Maj kieryn mioł być nastympny ni mog doczekać sie swoji kolejki. Mioł wiela planow i boł sie, że braknie mu czasu, żeby jich wkludzić we życi. Jak yno dostoł rzondy to zarozki przewrocioł tyn świat do gory nogami. Po piyrsze przikozoł dniom i nocom, żeby sie nie łopowożyły zawołać chłodu abo przimrozkow bo bydom mieć przechlapane. Już łon sie s nimi łosprawi po swojimu. Po drugi założoł społka s wiatrym i słońcym. Tyn piyrszy ni mioł wioć za fest, żeby nie zrobić szkody ludziom i zwierzyntom. Słońce zaś miało łogrzywać ziymia tak, żeby wszystko to co je zasiote czy też zasadzone wartko wylazło na wiyrch i mogło dali rosnonć. Ale wiycie jak to padajom ni ma nic za darmo coś za coś. Toż wiater mioł tako licyncjo pierszyństwa. Jak yno zakwitnom piyrsze wonionce kwiotki to łon mog ta woń roznosić tam kaj mu sie podobo. Słońce zaś było tak rade, że dziynki nimu wszystko tak piyknie rośnie zwłaszcza jak jego słożonco Płaczliwo Chmura co kwila leje płaczki dyszczu, żeby podloć wszystko to czymu chce sie pić. Spłokuje przi tym kurz a ludzie, rośliny i zwierzynta po taki kompieli czujom się bardzo fajnie. Najgorzi mioł Maj na samym poczontku. Roboty było wiela ale potym jak już sie to troszka rozkrynciło to mog se łodpoczynć. Jak tak lotoł z wiatrym i zaglondoł na ta piykno zielono ziymia to serce mu sie śmioło. Ptoszki piyknie świergoliły. We gniozdach młode piskla robiły tele butlu, że było słyszeć na cołki las. Łojcowie lotali tam i nazot, żeby wyfutrować ta gromadka głodomorow. Wszyndy widać było młode mamy ze swojimi bajtlami, kere fest paradne szły s nimi na szpacyr. Piszczyni,beczyni, gyngani słyszeć było na kożdym kroku. Maj łodwaloł kupa dobrej roboty ale łopłaciło sie. Stromy kere dotond gołe teraz łobleczone kwiyciym były dlo pszczoł jak lep na muchy. Te robotne stworzonka uwijały sie łod rana do wieczora zbiyrajonc nektar i zapylajonc kwiotki. Dnie były podane jedyn do drugigo a i w nocy szło strzimać bo niy było już tak chłodno jak na samym poczontku. Maj chcioł se dychnonć chocioż pora dni ale ni mog. Jeno niy dało mu pokoju. Szoł Dziyń Matki a łon ni mioł żodnego geszynku dlo swoji mamulki. Wto jak wto ale Mamulka Natura na to zasługiwała, toż biydok ni mog ani spać. Myśloł, myśloł aż wymyśloł. Poszoł do flidrowego stroma i rozkozoł mu zakwitnonć we tyn tak ważny dziyń piyknymi kwiotkami kere wyglondały jak zwoneczki. Te zwoneczki tak woniały, że kożdy kieryn tyndy przechodzioł stowoł na kwila, żeby nadychać se takigo woniu jak żodyn zagraniczny parfin ni mioł. Mamulka Natura była łokropnie rada ni yno s geszynklu łod synka Maja ale i s jego roboty. Zrobioł ji tela, że niejedyn s braci potrzebowoł by na to dwa miesionce. Ale wszystko dobre do czasu. Czyrwiec już stoł w kolejce do objyncio rzondow bo na niego przichodzioł dran. Maj podpytoł go czy tyn nie zgodzioł by sie dać jeszcze pora swojich dni. Ale jak to padajom tako już wola natury i zmiynić ji nie idzie. Maj musioł ustompić a, że boł zgodliwym miesioncym prziwitoł swojigo młodszego brata piyknym pukietym róż, kera zakwitły specjalnie na ta okazjo.
Renia Sobik
